Gülümsemeyi Unutuyor Muyuz?

Gülümsemeyi Unutuyor Muyuz?

Sokaklarda yürürken yüzlere dikkat edin; dalgın, yorgun ve çoğu zaman asık. Sanki hepimiz aynı telaşın içinde, omuzlarımızda görünmez yükler taşıyoruz. Bir zamanlar selamla birlikte gelen o küçük gülümseme, artık çoğu insanda bir lüks haline geldi.

Oysa gülümsemek, en basit ama en güçlü iletişim biçimlerinden biri. Hiçbir dil bilmeden anlaşmayı sağlar, mesafeleri kapatır. Karşıdakine “buradayım, seni fark ediyorum” demenin en saf yoludur. Ve en önemlisi: sadece başkalarına değil, kendimize de iyi gelir. Bilimsel araştırmalar gülümsemenin mutluluk hormonlarını artırdığını, stresle başa çıkmayı kolaylaştırdığını söylüyor.

Bugün 3 Ekim, Dünya Gülümseme Günü.

Yani bize hatırlatılan özel bir gün: Yüzümüze kocaman bir tebessüm yerleştirmek için bahaneye ihtiyaç duymadığımızı anımsatan gün. 1963’te “smiley” yüzünü tasarlayan Harvey Ball, insanlara en azından yılda bir gün gülümsemeyi hatırlatmak için bu günü başlatmıştı.

Peki biz ne yapıyoruz? Koşuşturma, kaygılar, ekonomik sıkıntılar, siyasetin sert rüzgârları arasında gülümsemeyi unutur olduk. Belki de farkında olmadan, tebessümü zayıflık gibi görmeye başladık. Halbuki gülümsemek, hayata karşı en güçlü direnişlerden biridir.

Bugün kendinize küçük bir görev verin: Metroda, otobüste, iş yerinde ya da evde karşınıza çıkan birine içten bir gülümseme bırakın. Belki size karşılık verecek, belki şaşıracak. Ama mutlaka bir iz bırakacaksınız. Çünkü gülümsemeler bulaşıcıdır.

Unutmayalım: Yüzümüzdeki tebessüm, en ucuz ama en kıymetli hediyedir.
Soruyu yeniden soralım: Gülümsemeyi unutuyor muyuz?
Cevap, belki de tam da bugün — Dünya Gülümseme Günü’nde — aynaya bakıp kendimize gülümsemekte gizli.